Political statement on the anarchist space of the Netherlands
Hier kun je discussieren over Political statement on the anarchist space of the Netherlands .
In my view, one of the main reasons for the destruction of the anarchist movement in the West is the lack of a proper understanding by Western anarchists of the difference between the means and the goal of the struggle. In the political atmosphere of the West, what is the means of struggle has become the goals of the struggle, and at the same time the goals of the struggle have been completely eliminated; for example, political spaces such as squats and political symbols have become targets of the struggle, while these should be only means of struggle that will help better shape the goal of the struggle, which is social mobilization and organization. Squat is not a goal in the struggle, but a means to struggle, which means that we believe that struggles should take place in the streets , and the existence of squat will be a means to better shape these social struggles.
The space of squat should be open to the society, which means that the members of squat should lead the community to squat by creating social programs, such as training classes, collective kitchen and so on.
Squat is not just a place to stay, squat is a political space that should not just become a place for people to live. What we see in the West is that most of the time there are people who putted themselves behind the walls of squat, believing that not engaging in socio-political activities protects them from repression; there is no safety for us, safety exists only for the fascists and the bourgeoisie, in this liberal and capitalist structure there is no such thing as safety anywhere for us.
The Netherlands is the best example of a political space in which a political struggle is destroyed, because not only there is no proper understanding of the means and purpose of the struggle here, but any attempt to change the situation get suppressed by the so-called movement itself; The reason is obvious, because there is safety for them, because most of the anarchists and leftists here are the bourgeoisie itself. The freedom and social justice we sought in the west suddenly emerged from the reeds of northern Syria (Kurdistan); While our comrades in Rojava have waged the most right kind of struggle for liberation, here in the west most anarchists and leftists, in the most despicable form, have aligned themselves with "social democracy." They are mostly a bunch of bourgeois and liberals, they are not serious about revolution. Liberalism and the bourgeoisie must now be seen from a political and cultural point of view, they may not be a liberal politically or in the socio-economic sense of a bourgeoisie, but liberal and bourgeois culture has penetrated to the last cell of their bones. And yes, it is a fact that leaving Kurdistan for Europe is one of my biggest regrets in life.
Today the immigrants are the proletariat in most European countries, and I believe that the common struggle between the local people of Europe and the immigrants will lead to a social revolution, but what we see in Europe is not enough effort to organize such a common struggle; Two main reasons have prevented immigrants and local Europeans from starting a large-scale common struggle: 1-The class gap between local people in europe and immigrants. The class gap between local people in europe and immigrants has made it impossible to create a base for the common struggle, as the most basic things, such as food and accommodation, are not shared and common between local people in europe and immigrants. 2-The ideological view towards struggle by the local people of Europe, and the lack of clear social-political view towards struggle. The aim of the struggle should not be to anarchize individuals, but to create the communities of struggle; We should not try to organize anarchists or the leftists, but the goal should be social organization and mobilisation, which pays attention to the political and social position of people instead of a purely ideological view towards organising people.
Also, we should not wait for people to organize themselves, but we should try to make them able to organize themselves. There is the greatest revolutionary potential in the proletariat, the aim must be to create and rebuild a militant proletarian movement, which is why, in my view, political groups in the West, composed only of local people of Europe, have no political legitimacy.
Today is the 2 June, let's also recall the anarchist armed group of 2 June in west Berlin, the group who was founded in July 1971 by members of the Commune 1 political group and the armed tupamaros West Berlin. The group of 2 June, It took its name from June 2, 1967, when the west german cops killed student Benno Ohnesorg.
Abtin Parsa
2 June 2020
Via: https://asranarshism.com/1400/03/13/political-statement-on-the-anarchist...
The best analysis & answer to
The best analysis & answer to show how much coming (anarchist lifestyle) demonstration organized by Vrije Bond is bullshit!
I agree with Abtin here, and
I agree with Abtin here, and will be there on june 12. This statement of Abtin's is not a criticism on the new initiatige for a demonstration for anarchism, but the old, rusted parts of the movement which have been infected by liberalism and bourgeois culture. The demonstration is part of an attempt to create a community of resistance in the midst of hyperindividualized consumer society.
Then why did Abtin post it
Then why did Abtin post it here : https://indymedia.nl/node/49805
As a response to all the
As a response to all the bullshit attacks on the june 12 demonstration, which are based in liberal misunderstandings of what anarchism is and reductions of anarchist activity to short term goals within bourgeois society, based partly on feelings of insecurity and cowardice to take an explicitly revolutionary stance.
Normally i dont really agree
Normally i dont really agree with you but this time 100%
brave but unsophisticated
While the identification of the 'immigrants' as an exploited underclass is correct, the term 'proletariat' is not (yet) appropriate, mainly because of the absence of a class based political consciousness in that particular group.. In fact , the vast majority of those immigrants are heavily committed to individual success within the liberal private property for merit system.
The only (serious) insurrectionary movement that is actually capable of making a dent and therefore catch the hegemons attention is radical islamism. And this radical islamism functions in pretty much the same way than 20th century fascism did: it substitutes class based analysis with adherence to and inherited cultural identity. While there is some egalitarian overtones, they are mostly bait to attract and instrumentalize this same underclass as cannonfodder for the wars to come (and some fought recently)
Anarchists (maily western ones) have failed by far and wide to even address the problems as lined out here because they themselves have replaced political economic analysis with adherence to a chosen (rather than inherited) 'political' identity (a cultural one really). As a consequence, they lack the arguments necessary to effectively communicate with the mentioned migrant underclass,
Subconciously, they see the the migrants 'cultural identities' reflected in their own, will refrain from critique of the principle behind it, and often do their own subtitution of classs analysis by segragation into inherited identities based on race, gender or sexual orientation.
The subconsequnet political isolation cannot be broken by violent, let alone armed struggle or even increasingly radicalised retorics.
Comment was hidden
since its very beginning haha
since its very beginning haha lol
Vertaling is machine gedaan....
Naar mijn mening is een van de belangrijkste redenen voor de ondergang van de anarchistische beweging in het Westen het gebrek aan een juist begrip bij Westerse anarchisten van het verschil tussen de middelen en het doel van de strijd. In de politieke atmosfeer van het Westen zijn de middelen van de strijd de doelen van de strijd geworden, en tegelijkertijd zijn de doelen van de strijd volledig geëlimineerd; politieke ruimten zoals kraakpanden en politieke symbolen zijn bijvoorbeeld doelen van de strijd geworden, terwijl dit slechts middelen van de strijd zouden moeten zijn die helpen om het doel van de strijd, namelijk sociale mobilisatie en organisatie, beter vorm te geven. Een kraakpand is geen doel in de strijd, maar een middel om te strijden, wat betekent dat wij geloven dat strijd op straat moet plaatsvinden, en dat het bestaan van een kraakpand een middel zal zijn om deze sociale strijd beter vorm te geven.
De ruimte van het kraakpand zou open moeten staan voor de samenleving, wat betekent dat de leden van het kraakpand de gemeenschap naar het kraakpand zouden moeten leiden door het creëren van sociale programma's, zoals trainingsklassen, een collectieve keuken, enzovoort.
Een kraakpand is niet alleen een plek om te verblijven, een kraakpand is een politieke ruimte die niet alleen een plek voor mensen moet worden om te wonen. Wat we in het Westen zien is dat er meestal mensen zijn die zich achter de muren van het kraakpand verschansen, in de overtuiging dat het zich niet bezighouden met sociaal-politieke activiteiten hen beschermt tegen repressie; er is geen veiligheid voor ons, veiligheid bestaat alleen voor de fascisten en de bourgeoisie, in deze liberale en kapitalistische structuur bestaat er nergens zoiets als veiligheid voor ons.
Nederland is het beste voorbeeld van een politieke ruimte waarin een politieke strijd vernietigd wordt, want niet alleen is er hier geen goed begrip van de middelen en het doel van de strijd, maar elke poging om de situatie te veranderen wordt onderdrukt door de zogenaamde beweging zelf; De reden ligt voor de hand, want er is veiligheid voor hen, want de meeste anarchisten en linksen hier zijn de bourgeoisie zelf. De vrijheid en sociale rechtvaardigheid die we in het westen zochten, is plotseling opgedoken uit het riet van Noord-Syrië (Koerdistan); terwijl onze kameraden in Rojava de meest rechtse vorm van bevrijdingsstrijd hebben gevoerd, hebben hier in het westen de meeste anarchisten en linksen, in de meest verachtelijke vorm, zich op één lijn gesteld met de "sociaal-democratie". Het zijn meestal een stelletje bourgeois en liberalen, die het niet menen met de revolutie. Liberalisme en bourgeoisie moeten nu gezien worden vanuit een politiek en cultureel standpunt, zij mogen dan politiek geen liberalen zijn of in de sociaal-economische zin van een bourgeoisie, maar de liberale en bourgeoiscultuur is doorgedrongen tot in de laatste cel van hun botten. En ja, het is een feit dat het verlaten van Koerdistan voor Europa één van mijn grootste spijtmomenten in het leven is.
Vandaag zijn de immigranten het proletariaat in de meeste Europese landen, en ik geloof dat de gemeenschappelijke strijd tussen de lokale bevolking van Europa en de immigranten zal leiden tot een sociale revolutie, maar wat we zien in Europa is niet genoeg inspanning om zo'n gemeenschappelijke strijd te organiseren; Twee belangrijke redenen hebben immigranten en lokale Europeanen verhinderd om een grootschalige gemeenschappelijke strijd te beginnen: 1-De klassenkloof tussen de lokale bevolking in Europa en de immigranten. De klassenkloof tussen de plaatselijke bevolking in europa en de immigranten heeft het onmogelijk gemaakt een basis voor de gemeenschappelijke strijd te creëren, aangezien de meest elementaire zaken, zoals voedsel en onderdak, niet gedeeld en gemeenschappelijk zijn tussen de plaatselijke bevolking in europa en de immigranten. 2-De ideologische visie op de strijd door de plaatselijke bevolking van Europa, en het gebrek aan een duidelijke sociaal-politieke visie op de strijd. Het doel van de strijd zou niet moeten zijn om individuen te anarchiseren, maar om gemeenschappen van strijd te creëren; We zouden niet moeten proberen om anarchisten of linksen te organiseren, maar het doel zou sociale organisatie en mobilisatie moeten zijn, waarbij aandacht wordt besteed aan de politieke en sociale positie van mensen in plaats van een zuiver ideologische kijk op het organiseren van mensen.
Ook moeten we niet wachten tot de mensen zichzelf organiseren, maar moeten we proberen hen in staat te stellen zichzelf te organiseren. Het grootste revolutionaire potentieel zit in het proletariaat, het doel moet zijn om een militante proletarische beweging te creëren en weer op te bouwen. Daarom hebben, naar mijn mening, politieke groeperingen in het Westen, die alleen bestaan uit lokale mensen in Europa, geen politieke legitimiteit.
Vandaag is het 2 juni, laten we ook de anarchistische gewapende groep van 2 juni in West-Berlijn in herinnering brengen, de groep die in juli 1971 werd opgericht door leden van de politieke groepering Commune 1 en de gewapende tupamaros West-Berlijn. De groep van 2 juni ontleende zijn naam aan 2 juni 1967, toen de West-Duitse politie de student Benno Ohnesorg vermoordde.
Abtin Parsa
2 juni 2020